Wojny Perskie - cz. IV

Skutki wojen perskich

Ostatecznym kresem wojen grecko-perskich był zawarty w 449 roku przed nasza erą pokój Kalliasa, poprzedzony wygranymi przez Ateńczyków walkami o Cypr.

Skutki wojen perskich miały rzutować na wizerunku całej Grecji. Całkowitemu przeobrażeniu uległo wyobrażenie Greków o otaczającym ich świecie barbarzyńców. Kultura grecka zaczęła nabierać cech ksenofobicznych. Za sprawą sukcesów w wojnach z Persami uwierzono też, że polis jest najlepszą z możliwych formą państwa.

Jeszcze w czasie trwania wojen powołano do istnienia symmachię ateńską, często błędnie zwaną Związkiem Morskim. Zawiązane w 478 roku przed narodzeniem Chrystusa sprzymierzenie, miało gromadzić wokół Aten polis greckie w celu wspólnej obrony przed Persami. Państwa wpłacały do wspólnej kasy związkowej fundusze, z których miała być budowana flota obronna. W praktyce Ateńczycy dokonywali licznych nadużyć, wykorzystując środki związkowe do własnych celów, takich choćby jak rozbudowa Akropolu. Budziło to powszechne oburzenie i stało się w latach czterdziestych wieku przed Chrystusem jedną z głównych przyczyn wybuchu ogólnogreckiej wojny o hegemonię (zwierzchnictwo) w Helladzie. Trwająca blisko 40 lat wojna podzieliła Greków na sprzymierzeńców Aten (zwolenników demokracji) oraz sojuszników Sparty (popierających oligarchię), zaś do historii przeszła jako wojna peloponeska.